Ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια η χαρά της προσφοράς και του ενδιαφέροντος για να σωθεί η ζωή ενός άγριου ζώου, η κινητοποίηση προκειμένου αυτό να επιτευχθεί κι απ’ την άλλη το αποτέλεσμα που δεν ήταν αυτό που ήλπιζες, να σωθεί ένα άρρωστο ή πληγωμένο ζώο.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την άγρια ζωή και επαγρυπνούν ώστε ν’ αντιμετωπίζονται τα πλείστα προβλήματα που προκαλούνται, τις περισσότερες φορές από τον ανθρωπογενή παράγοντα βιώνουν συχνά αυτό το συναίσθημα. Όπως βιώνουν και την απόλυτη χαρά και ικανοποίηση όταν θεραπεύουν ένα άγριο ζώο ή πτηνό και το αφήνουν πάλι πίσω στη φύση, ιδιαιτέρως όταν το ξαναβλέπουν μετά από καιρό να κολυμπά ή να πετά υγιές και δυνατό στο φυσικό περιβάλλον.
Παρακολουθώντας την προσπάθεια και το έργο του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου μοιραζόμαστε συχνά αυτά τα συναισθήματα διαβάζοντας τις αναρτήσεις του. Το παρήγορο και ευχάριστο είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν γιατί είναι σημαντικό να σώζονται οι χελώνες, τα άγρια ζώα και πουλιά. Το ακόμα πιο ευχάριστο είναι πως συμμετέχουν ενεργά στη διάσωσή τους βοηθώντας τα να φτάσουν στις εγκαταστάσεις του Συλλόγου για να θεραπευτούν.
Η σημερινή ανάρτηση του Συλλόγου έχει λοιπόν ανάμικτα συναισθήματα.
“Δυστυχώς δεν έχουν όλες οι επιχειρήσεις διάσωσης ενός ζώου αίσιο τέλος, αλλά αξίζει να αναφέρουμε την χθεσινή προσπάθεια διάσωσης μιας θαλάσσιας χελώνας από την Πάρο” γράφει Γιάννης Ορφανός πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου (Naxos Wildlife Protection).
“Ήταν πέντε το απόγευμα όταν λάβαμε κλήση από δύο κυρίες ότι στις Κολυμπήθρες της Πάρου υπάρχει μια θαλάσσια χελώνα κοντά στην ακτή που δεν φαίνεται υγιής.
Δώσαμε τις απαραίτητες οδηγίες ώστε να βγει το ζώο άμεσα και με ασφάλεια στην ακτή και σε συνεργασία με το Λιμεναρχείο Πάρου προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο, ώστε να έρθει το συντομότερο δυνατό η χελώνα, που ήταν ακόμη ζωντανή, στη Νάξο.
Ως από μηχανής θεός ο κ. Δημήτρης Κουρτέλλης προσφέρθηκε να μεταφέρει τη θαλάσσια χελώνα στην Νάξο με το σκάφος του και έτσι σε λίγη ώρα ήταν στο λιμάνι της Νάξου όπου την παραλάβαμε και την φέραμε στον σταθμό του Συλλόγου.
Η χαρά μας ότι θα σώσουμε μια ακόμη ζωή κόπηκε απότομα, καθώς διαπιστώθηκε ότι η 52 κιλών αρσενική Caretta carretta είχε πεθάνει κατά την μεταφορά.
Μπορεί αυτή την φορά να μην τα καταφέραμε, αλλά το ενδιαφέρον και η προσπάθεια των πολιτών και των λιμενικών αρχών για την σωτηρία αυτού του άτυχου ζώου μας γεμίζει αισιοδοξία”.