Την ώρα που η Κίνηση Πολιτών στην Πάρο ετοιμάζεται να κάνει την πρώτη της αυτονόητη-και ακτιβιστική-δράση στις παραλίες της Πάρου που έχουν μετατραπεί σε ξαπλωστροδρόμια και το Κίνημα Πολιτών της Νάξου μετρά την 4η του μέρα πραγματοποιώντας την 2η συνάντησή του για να οργανώσει τη δράση του, ο Βασίλης Τσαουσίδης καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών Δ.Π.Θ. ψάχνει να βρει την άκρη σ’ ένα άλλο ξαπλωστροδόμιο, αυτό στην παραλία της Νέας Πέραμου Καβάλας, όπως δημοσιεύει το parallaximag.gr.
Κατάληψη παραλιών, αυτή μάστιγα!
Γιατί δεν είναι πως νοίκιασε κάποιος ένα κομμάτι της παραλίας και το υπόλοιπο είναι ελεύθερο.
Δεν είναι πως μπορείς να πας και να στριμωχτείς-έστω-ανάμεσα στις ξαπλώστρες με την πετσετούλα σου προσεκτικά-προσεκτικά μην πιάσεις το πόδι του διπλανού σου και αντε μετά να εξηγήσεις.
Είναι που δεν σ’ αφήνουν ούτε την μοναδική ελεύθερη γωνίτσα να καθίσει κάποιος. Τί κι αν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα; Τί κι αν το υπενθυμίζει με την εγκύκλιό του ο αντιεισαγγελέας του Α. Πάγου Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος;
Καμία σημασία δεν έχει από τη στιγμή που όσοι θα έπρεπε να ενδιαφέρονται γι’ αυτό είναι βολικά απρόθυμοι ν’ ασχοληθούν, άσε που μπορεί να μην θέλουν κιόλας.
Ποιό περιβάλλον, ποια υποβάθμιση και ποιο δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση και ποια νομοθεσία. …ψιλά γράμματα.
Ας δούμε όμως πως περιγράφει την περιπέτεια που έζησε ο κ. Βασίλης Τσαουσίδης:
Στη διαδρομή μας χθες το απόγευμα για Δράμα, με την Ανθή και την Αγγελική, αποφασίσαμε να κάνουμε μια σύντομη μικρή παράκαμψη και να θυμηθούμε τους αμμόλοφους στη Νέα Πέραμο της Καβάλας.
Σκοπός μας ήταν μια γρήγορη βουτιά, μισή-μια ώρα, το πολύ. Το μπαρ στο οποίο πήγαμε, δεν είχε αφήσει καθόλου χώρο για ελεύθερους λουόμενους. Αν και σχεδόν όλες οι ξαπλώστρες ήταν άδειες, είχε δεσμευτεί ολόκληρος ο χώρος της παραλίας από άδειες ξαπλώστρες – όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία.
Το ίδιο συνέβαινε και στη συνέχεια, στα επόμενα μπαρ. Η αναγραφόμενη τιμή για τη χρήση του χώρου 7 ευρώ το άτομο. Αναγκαστήκαμε να βολευτούμε στη μοναδική ελεύθερη γωνιά, κοντά στα βράχια. Σύντομα, λίγο μετά τη βουτιά μας, εμφανίστηκε ο πρώτος εργαζόμενος που μας ζήτησε (με σπαστά ελληνικά) να φύγουμε.
Του εξήγησα ευγενικά ότι δεν επιτρέπεται να μας παρενοχλεί και έφυγε. Σε λίγο, εμφανίστηκε ο δεύτερος υπάλληλος, ο οποίος μάζευε αποτσίγαρα· όταν έφτασε στο μέρος μας, μας ζήτησε να αποχωρήσουμε. Του εξήγησα ότι εφόσον το επιθυμεί μπορεί να φωνάξει την αστυνομία ή να μας κάνει μήνυση – αυτός αποχώρησε πιο εξοργισμένος.
Στη συνέχεια, εμφανίστηκε μια κυρία· μας ενημέρωσε ότι δεν είναι το αφεντικό άλλα το κατάστημα έχει άδεια από το Δήμο, πληρώνει ένα κάρο λεφτά και πρέπει ή να πληρώσουμε ή να αποχωρήσουμε διότι αδικούμε τους πελάτες που πλήρωσαν. Αποχωρήσαμε λίγο μετά, όταν η καθυστέρησή μας άρχισε ήδη να μας βγάζει εκτός προγράμματος για το ταξίδι μας στη Δράμα. Το πρωί πήρα τηλέφωνο στον Δήμο Παγγαίου. Ο υπάλληλος με ενημέρωσε ότι δεν έχει εκδώσει ο Δήμος καμία άδεια μέχρι να παραχωρήσει την αρμοδιότητα της αδειοδότησης για χρήση του αιγιαλού στην Κτηματική Υπηρεσια Καβάλας.
Η Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας με ενημέρωσε ότι δεν απαντάει σε “πολίτες”, όταν δήλωσα ότι την πληροφορία σχετικά με την παραχώρηση άδειας χρήσης αιγιαλού την ζητώ ως απλός πολίτης. Τελικά, μου έκλεισε το τηλέφωνο. Στο επόμενο τηλεφώνημα, μετά την επιμονή μου, με παρέπεμψε στην αρμόδια υπάλληλο.
Η αρμόδια υπάλληλος, αφού μου είπε ότι η προηγούμενη (σ.σ. η διπλανή της) μπορεί και να μη μου έκλεισε το τηλέφωνο και πώς ξέρω ότι μου το έκλεισε και ότι δεν έπεσε η γραμμή, αρνήθηκε να με εξυπηρετήσει. Αρνήθηκε να μου πει αν έχει εκδώσει η υπηρεσία της άδεια χρήσης του αιγιαλού, αρνήθηκε να μου πει γιατί δεν υπάρχει καμία άδεια στη Διαύγεια, με παρέπεμψε στον δήμο Παγγαίου, στη συνέχεια δέχτηκε ότι δεν είναι αρμόδιος πλέον ο Δήμος Παγγαίου και μου είπε να κάνω αν θέλω καταγγελία ώστε να έχω έννομο συμφέρον. Ότι τα πράγματα είναι μπερδεμένα και μπορει να μην έχει άδεια κάποιος αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ζητηθεί άδεια ή ότι δεν εμπλέκονται πολλοί φορείς – ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ βέβαια, οι επιχειρήσεις λειτουργούν.
Όταν της εξήγησα ότι για να κάνω καταγγελία πρέπει να γνωρίζω αν και πού ακριβώς έγινε η παράβαση, ποιος την έκανε (θα μπορούσε π.χ. να την έχει κάνει η κτηματική υπηρεσία) αν δηλ. έχει δοθεί άδεια και ποιον χώρο ακριβώς αφορά, μου απάντησε οτι δεν θα απαντήσει σε καμία άλλη ερώτησή μου. Επέμενε να κάνω καταγγελία, αν θέλω στοιχεία. Και έκανα. Η καταγγελία μου αφορά την Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας, η οποία αρνείται επίμονα να εξυπηρετήσει τους πολίτες, των οποίων τα δικαιώματα είναι αρμόδια να προστατεύει.
Περιέγραψα το ιστορικό με τον αιγιαλό, τον εκφοβισμό στον αιγιαλό, την άρνηση εξυπηρέτησης από την Κτηματική Υπηρεσία – στην Αρχή Διαφάνειας.
Είναι πραγματικά κατάντια αυτό που συμβαίνει πλέον με τις ξαπλώστρες, και τις άπειρες κακόγουστες κατασκευές και είναι ντροπή για τις υπηρεσίες που το επιτρέπουν – και στην πράξη το υπερασπίζονται. Άλλο πράγμα η υγιής επιχειρηματικότητα και άλλο η παντελής έλλειψη αισθητικής και η παραβίαση ακόμα και των στοιχειωδών δικαιωμάτων των πολιτών.
*Ο Βασίλης Τσαουσίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών Δ.Π.Θ.
Πηγή: parallaximag.gr