-Βροχή, λάσπες και κρύο…πολύ κρύο! Κι έχω την ξινή που χαίρεται. Κάνει κρύο, βγαίνει έξω. Βρέχει καρεκλοπόδαρα, πάλι έξω αυτή. Φυσάει 10 κομφόρ, έξω πάλι και δεν την παίρνει κι ο αέρας να ησυχάσω. Τη βλέπω ντυμένη σαν Αλάσκα και παγώνουν τα πατουσάκια μου.
Εν τω μεταξύ είχε τόσο κρύο που κάψανε ακόμα και τον καναπέ. Δεν είχα ξαναδεί καναπέ φλαμπέ κι ένα δέος το ένιωσα.
Και μια ανησυχία.
Καλού κακού έκατσα πάνω στον ωραίο καναπέ της κυρίας Στέλλας και δεν το κουνούσα από κεί.
Μουλαρόγατο.
Επιπλέον άρχισα να μοιράζω κοτλεδιές σ’ όποιον πλησίαζε. Ικανούς τους έχω να πετάξουν κι αυτόν τον καναπέ στη φωτιά.
Η ξινή μου εξήγησε πως εκείνος ήταν ένας παλιοκαναπές και να μην ανησυχώ για τον άλλο, τον ωραίο,της κυρίας Στέλλας.
Πιο σαφές «Xxxxxxxx» δε νομίζω να έχει εισπράξει.
Θνιχτιρρρ…να σε πω παλιοκασέλα, να σε κάψουνε κι εσένα;
-Σε άλλα νέα τώρα, στο νησί ζούμε μεγάλες στιγμές.
Ο Ιονέσκο έχει φάει τη σκόνη μας, δυο μερίδες σκαπακόρυζο και μια χαχανοντολβάδες.
Πάνω που είχαμε βαρεθεί και βαράγαμε μύγες, οι οποίες δεν λένε να πάνε διακοπές, μια είδηση έφερε το γέλιο και το σκόρπισε σαν τριγωνοκάλαντο μεσ’ τη γειτονιά.
Πήγε ο δήμαρχος τον πρόεδρο του Θλιμενικού Ταχείου στα δικαστήρια. Γιατί λέει το 2009 ήταν πολλά τα λεφτά για την καθαριότητα, κάτι τέτοιο.
Σιγά το αστείο θα σκεφτείτε.
Το θέμα είναι πως δήμαρχος και πρόεδρος είναι το ίδιο πρόσωπο. Να χάνεις την αγωγή ως δήμαρχος, να την κερδίζεις ως πρόεδρος και να είσαι η προσωποποίηση της χαρμολύπης, ένα πράγμα.
Και για να ξεκαθαρίσεις, να μην έχεις μπερδεμένα συναισθήματα, βρε αδερφέ, να υποβάλλεις έφεση!
Τέλειο;
-Προσπαθώ να φανταστώ τον δήμαρχο στο γραφείο του να βαδίζει πάνω κάτω νευρικά λέγοντας «Αποκλείεται, θα κάνω έφεση, δεν μπορώ να με αντιμετωπίζω έτσι, θα μας πάω μέχρι τέλους!»
Και μετά να παίρνει στα χέρια του την ειδοποίηση για την έφεση, ως πρόεδρος του Θλιμενικού Ταχείου και να λέει εξοργισμένος: «Μα τι θέλω πια από μένα; Ώστε μου έκανα έφεση τελικά ε; Ε, θα μου δείξω εγώ εμένα!»
Σαν βίντεο κλιπ των Τσοπάνα Rave στο «Μου το χα πει»!
Χαραμίζονται…
-Δεν ξέρω τι θ’ αποφασίσει το δικαστήριο, ούτε ποιος θα πάρει συγχαρητήρια για τη νίκη του, πάντως ως Χαρίλαος εύχομαι να τα βρούνε μεταξύ τους γιατί οι αντιδικίες δεν είναι ωραίο πράγμα. Ένας άνθρωπος είναι, δεν μπορεί, θα τη βρούνε την άκρη μεταξύ τους.
Έχω βέβαια και μια απορία πέρα από τον σουρεαλισμό που προκαλεί χιουμοριστική διάθεση.
Κανείς από τόσους που συμμετέχουν στα σχετικά συμβούλια δεν σκέφτεται την εικόνα που δίνεται προς τα έξω για μια υπόθεση που αφορά «αδερφούς» φορείς;
Δηλαδή, αν ήταν από διαφορετική «οικογένεια» τι θα έκαναν; Πόλεμο;
Και ποια επιτακτική ανάγκη προκαλεί όλα τα παραπάνω άραγε;
Γιατί κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει…
-Προβληματισμένος συνεχίζω με πολύ τοπικές ειδήσεις.
Και συγκεκριμένα από την περιοχή βεράντα.
Τόσο τοπικές.
Αυτοί οι γάτηδες έξω είναι πολύ μπαμπέσηδες.
Βγαίνει η ξινή να μου διακόψει τη σιέστα γκαρίζοντας «Χαρίλαεεεεεεεεεε» και ενώ θιχτιρίζω, αυτοί μαζεύονται και νιαουρίζουν λες και είναι Χαρίλαοι, ζητώντας φαΐ.
Πονηρά ζουλάπια.
-Λοιπόν πάω να ξαπλώσω στο κουβερτάκι μου γιατί έπιασε πολύ κρύο ξαφνικά…ξινή, κόψε τ’ αστεία κι άνοιξε την πόρτα! Θα μου το πληρώσεις, σου λέω!
Κοτλέ διαγωνίως