📸 AddioPizzo Travel
Εδώ και δύο δεκαετίες ένα σημαντικό κίνημα έχει αναπτυχθεί στην Ιταλία αναφορικά με την καταπολέμηση της Μαφίας. Το ethnos.gr βρέθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας και κατέγραψε τις δράσεις του «AddioPizzo» κατά της Κόζα Νόστρα.
Όπως εξηγεί το μέλος του κινήματος, Εντουάρντο Τζαφούτο, «τo “AddioPizzo” αποτελείται από δύο λέξεις, “addio” που σημαίνει δεν θέλω να σε ξαναδώ, έχε γειά, και “pizzo”, η λέξη που στην Ιταλία χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε στην προστασία, στις πρακτικές που διαχειρίζεται η Μαφία, και επομένως το όνομα “AddioPizzo” είναι μια ελπίδα και μια δέσμευση να πούμε αντίο στη Μαφία».
«Όσο το κίνημα υποστηρίζεται από την κοινότητα, τότε μπορούμε να νιώθουμε αρκετά ασφαλείς»
«Μπήκα στην ομάδα του “AddioPizzo” από την αρχή, το 2004, γιατί ένιωθα ότι ήθελα να κάνω κάτι, όπως είχαν κάνει οι γονείς μου πριν από εμένα, διότι σε αυτή την πόλη χρειαζόμαστε τη δέσμευση όλων και κάθε γενιάς για να απελευθερωθούμε οριστικά από τη Μαφία. Και από εκεί ξεκίνησε μια σειρά αλλαγών που σήμερα μας κάνουν να πούμε ότι αυτή η πόλη είναι πιο ελεύθερη από τη Mαφία από ό,τι πριν από 20 χρόνια», προσθέτει.
Δεν φοβάται, όμως; Ο ίδιος απαντά: «Όταν ξεκινήσαμε, πραγματοποιούσαμε πάντα αυτές τις προβοκατόρικες ενέργειες κατά της Μαφίας τη νύχτα και ανώνυμα, δεν ξέραμε πώς μπορεί να αντιδράσει η Μαφία. Μετά σιγά-σιγά συνειδητοποιήσαμε ότι όσο αυτό το κίνημα υποστηρίζεται από την κοινότητα, τότε μπορούμε να νιώθουμε αρκετά ασφαλείς, γιατί οι μαφιόζοι δεν είναι ηλίθιοι, επιτίθενται μόνο σε αυτούς που είναι απομονωμένοι, σε αυτούς που είναι μόνοι, αλλά ήμασταν ήδη μια ομάδα και εμείς δημιουργήσαμε, επίσης, ένα δίκτυο επιχειρήσεων και πολιτών που ενώθηκαν μαζί μας και έτσι, ας πούμε, ότι η Μαφία φοβάται τις ομάδες».
Με μία μικρή παρέα ξεκίνησαν δειλά πριν από 20 χρόνια να κολλούν αυτοκόλλητα στους δρόμους του Παλέρμο κατά της Κόζα Νόστρα, αλλά πλέον οργανώνουν τουριστικές εκδρομές σε σημεία που σχετίζονται με τα εγκλήματα της Μαφίας και έχουν στο πλευρό τους χιλιάδες μαγαζιά που συστρατεύθηκαν μαζί τους για την κατάργηση της πληρωμής προστασίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του ρεπορτάζ της Ευλαμπίας Ρέβη ΕΔΩ
Δείτε την ταινία I Cento Passi (100 βήματα)
.
Για τα 100 βήματα…
Η ιστορία της δολοφονίας του πρώην Ιταλού Πρωθυπουργού Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες είναι αρκετά γνωστή. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι την ίδια μέρα, στις 9 Μαΐου 1978, μία άλλη δολοφονία στη Σικελία, έμελλε να σημαδέψει το κίνημα εναντίον της Μαφίας και να αναδείξει το θύμα, Πεππίνο Ιμπαστάτο (Peppino Impastato), σε σύγχρονο ήρωα της Ιταλίας.
O Πεππίνο γεννήθηκε το 1948 στο Cinisi, μία κωμόπολη κοντά στο Παλέρμο. Ο πατέρας του Λουίτζι ήταν στενός φίλος του αρχηγού της τοπικής Μαφίας Γκαετάνο Μπανταλαμέντι, ενώ ο κουνιάδος του Λουίτζι και θείος του Πεππίνο Τζέζαρε Μαντσέλα ήταν, επίσης, μέλος της τοπικής Μαφίας και είχε δολοφονηθεί όταν το αυτοκίνητό του ανατινάχτηκε το 1963. Ο Πεππίνο είχε έρθει σε σφοδρή σύγκρουση με τον πατέρα του λόγω ακριβώς της δραστηριότητας του τελευταίου και η άγρια δολοφονία του Μαντσέλα είχε τεράστιο αντίκτυπο στον τότε έφηβο Πεππίνο, ο οποίος -όπως δήλωσε ο αδερφός του σε συνέντευξή του το 2004- τότε αποφάσισε να επιδοθεί σε έναν αγώνα μέχρι τέλους εναντίον της Μαφίας.
Ο Πεππίνο οργανώθηκε στις τάξεις ενός μικρού αριστερού κόμματος, το PSIUP (Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Προλεταριακής Ενότητας). Το 1975, μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του, συγκρότησε μια ομάδα, η οποία διοργάνωνε διάφορες πολιτισμικές εκδηλώσεις (ταινίες, θέατρο, μουσικές παραστάσεις και πολιτικές συζητήσεις), ώστε να επιτύχε μια ιδεολογική αφύπνιση των κατοίκων στο Cinisi εναντίον της εξουσίας της Μαφίας. Το σημαντικότερο επίτευγμά του ήταν η ίδρυση του Radio Aut, ενός ραδιοφωνικού σταθμού, όπου ο Πεππίνο, με αρκετή δόση χιούμορ, ειρωνίας και σαρκασμού, εξέθετε τις διάφορες ‘δραστηριότητες’ του Μπανταλαμέντι, καλώντας το λαό του Cinisi να αντιταχθεί στη Μαφία. Οι τοπικές αρχές θεωρούσαν των Πεππίνο ταραχοποιό στοιχείο, που έθετε σε κίνδυνο την ηρεμία στο Cinisi, την οποία εξασφάλιζε ο ‘καθόλα αξιοσέβαστος’ Μπανταλαμέντι. Ο Πεππίνο δεν άργησε να μπει στο μάτι της Μαφίας. Ο πατέρας του προσπάθησε επανειλημμένως να πείσει τον Μπανταλαμέντι να μην πειράξει το γιο του. Τελικά ο πατέρας του πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1977.
Το 1978 ο Πεππίνο κατέβηκε στις τοπικές εκλογές της 14ης Μαΐου με το ακροαριστερό κόμμα Democrazia Proletaria.
Τη νύχτα της 8ης Μαΐου ο Πεππίνο ξυλοκοπείται άγρια από τρία μέλη της Μαφίας, τα οποία τον δένουν στις ράγες του τρένου, τοποθετούν κάτω από το σώμα του Πεππίνο τέσσερα κιλά TNT και τον ανατινάσσουν. Η ομοιότητα της εκτέλεσης του Πεππίνο με εκείνη του Μαντσέλα το 1963 δεν ήταν τυχαία.
Ο θάνατος του Πεππίνο αντιμετωπίστηκε από τις αρχές ως τυχαίος θάνατος, ο οποίος επήλθε κατά την προσπάθεια του Πεππίνο να ανατινάξει ΄τις ράγες στη σιδηροδρομική γραμμή Παλέρμο-Τράπανι ως μέρος της υποτιθέμενης ‘τρομοκρατικής’ δραστηριότητάς του. Για χρόνια, και παρά τις προσπάθειες των συγγενών και φίλων του Πεππίνο να αποκαλυφθεί η αλήθεια, η υπόθεση παρέμενε στο αρχείο. Τελικά, το 1997 ανεσύρθη από το αρχείο και μόλις το 2001 καταδικάστηκε ως φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Πεππίνο ο μαφιόζος Βίτο Παλάτζολο, ενώ ο Μπανταλαμέντι καταδικάστηκε ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας.
Το 2000 κυκλοφόρησε η ταινία I cento passi (Τα εκατό βήματα) του Ιταλού σκηνοθέτη Marco Tullia Giordana, η οποία αναφέρεται στη ζωή και τον αγώνα του Πεππίνο Ιμπαστάτο. Ο τίτλος μόνο τυχαίος δεν είναι. Εκατό βήματα ήταν η απόσταση από το σπίτι του Πεππίνο ως το σπίτι του Μπανταλαμέντι.
📸 Casa Memoria Felicia and Peppino Impastato
Σε μια σκηνή ο Πεππίνο, εξοργισμένος με την παθητικότητα της κοινωνίας και το ρόλο του πατέρα του στη Μαφία, μιλάει με τον αδερφό του Τζουζέπε στο δρόμο έξω από το σπίτι τους.
– Πας σχολείο, σωστά; Ξέρεις να μετράς;
– Τι εννοείς αν ξέρω να μετράω;
– Να μετράς… ένα, δύο, τρία, τέσσερα…
– Ναι, ξέρω να μετράω.
– Ξέρεις να περπατάς;
– Ξέρω να περπατάω.
– Να μετράς και να περπατάς ταυτόχρονα, ξέρεις;
– Ναι, έτσι νομίζω.
– Πάμε, λοιπόν. Μέτρα και περπάτα. (Τον παίρνει από το μπράτσο και αρχίζουν να περπατάνε). Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ…
– Μα πού πάμε;
– Συνέχισε, μέτρα και περπάτα. 89, 90, 91, 92…
– Πεππίνο….
– 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100. Ξέρεις ποιος μένει εδώ;
– (Ο Τζουζέπε ψιθυρίζει)
– Ο θείος Tanu (ενν. ο Γκαετάνο Μπανταλαμέντι) μένει εδώ. Είναι εκατό βήματα από το σπίτι μας, εκατό βήματα! Μένεις στον ίδιο δρόμο, πίνεις τον καφέ στο ίδιο μπαρ, στο τέλος τους συνηθίζεις. ‘Τους χαιρετισμούς μου, Πεππίνο. Τους χαιρετισμούς μου, Τζουζέπε’. Και είναι αυτοί τα αφεντικά στο Cinisi. Και ο πατέρας μου, ο Λουίτζι Ιμπαστάτο, του γλείφει τον κώλο. Όπως όλοι. Δεν είναι ηλικιωμένος, είναι ένας μαφιόζος, ένας από τους πολλούς’.
Με πληροφορίες από τη σελίδα History Espresso
.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: Casa Memoria Felicia e Peppino Impastato
📸 AddioPizzo Travel