Μια ξεχωριστή εμπειρία έζησαν όσοι παρακολούθησαν μια ιδιαίτερη εκδήλωση στο Πολιτιστικό Κέντρο του Συλλόγου Φιλωτιτών και οι κυρίως οι μικροί μαθητές και μαθήτριες του σχολείου. Γιατί όπως έχουμε ξαναδεί το δημοτικό σχολείο στο Φιλώτι δεν κάθεται φρόνιμο. Εξερευνά, βγαίνει έξω από το κτίριο κι αναζητά να μάθει, να γευτεί, να έρθει σ’ επαφή με ό,τι περιλαμβάνει γνώση. Μαζί με τους δασκάλους του ανακαλύπτει τα παλιά επαγγέλματα, αναγνωρίζει βότανα, μαθαίνει για την καλλιέργεια και περισσότερο απ’ όλα μαθαίνει ν’ αγαπά τη Φύση, να μαθαίνει για την προστασία της, τα πλάσματα που την κατοικούν, μαθαίνει τρόπους προστασίας τους, μαθαίνει ν’ αγαπά τον τόπο του. Μόνο όταν αγαπάς κάτι μπορείς να το προστατεύσεις και για να συμβεί αυτό πρέπει να μάθεις, να γνωρίσεις σε βάθος τι είναι αυτό και γιατί πρέπει να προστατεύσεις. Κυρίως όμως πρέπει να μάθεις τι είναι εκείνο που το καταστρέφει, ώστε να το περιορίσεις ή να το εξαλείψεις.
Η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι μεγάλη, μα πολλές φορές άγνωστη, Τόσο η υλική, όσο και η άϋλη.
Όταν ήμασταν παιδιά μας έτρωγε η περιέργεια να μάθουμε τι έκρυβαν τα συρτάρια των μεγάλων κυρίως των γιαγιάδων μας γιατί εκεί βρίσκαμε πράγματα που τα λέγαμε “αρχαιολογίες” τόσο παλιά ήταν. Παλιές φωτογραφίες, κεντήματα, γραμματόσημα από κάποια μακρινή αλληλογραφία, κουτάκια μεταλλικά, κοσμήματα όλα εξασκούσαν μια ανείπωτη γοητεία πάνω μας.
Στο Φιλώτι το δημοτικό σχολείο οργάνωσε λοιπόν μια εκπαιδευτική εκδήλωση που αφορά ακριβώς τα παραπάνω και την ονόμασε “Το μπαούλο της Φιλωτίτισσας γιαγιάς”. Με ομιλήτριες και ομιλητές, με μαγικά σεντούκια που μέσα τους κλείνουν αναμνήσεις, χαρές και δάκρυα, αγάπες περασμένες και μυρωδιά από μια ζωή που δεν υπάρχει πια.
Όχι, παρεξηγήσατε. Το να μαθαίνουμε τον πολιτισμό και να αποδεχόμαστε την κληρονομιά που μας αφήνει όταν φεύγει και αντικαθίσταται δεν σημαίνει απόρριψη του πολιτισμού που τώρα ζούμε. Είναι γνώση με όλα όσα την αποτελούν, αρνητικά και θετικά, που εξετάζοντας τα , προχωράμε, διορθώνουμε, εξελίσσουμε και φτιάχνουμε κάτι καινούργιο, ολιστικό που συμπεριλαμβάνει ένα σύνολο πραγμάτων, συμπεριφορών, τρόπου ζωής.
Αποκτούμε ταυτότητα και γνώση, κατανοούμε πως φτάσαμε ως εδώ και χαράσσουμε νέο δρόμο για το μέλλον, πολλές φορές συνειδητοποιούμε λάθη κι αλλάζουμε νοοτροπία.
Τι έκαναν λοιπόν τα παιδιά;
Ας δούμε την ανάρτηση και το φωτογραφικό υλικό που ανέβηκε στην σελίδα του σχολείου:
Στο πλαίσιο που προγράμματός μας “Το μπαούλο της Φιλωτίτισσας γιαγιάς” οι κύριοι/κυρίες με τη σειρά που εικονίζονται από δεξιά προς αριστερά, Ιάκωβος Βρούτσης, Ειρήνη Βλασερού/Σουλή, Μαριγώ Λιανοπούλου/Ψαρρά, Δημήτριος Σουλής, Μαρία Μανιού/ Κρασσά και Στέφανος Ψαρράς μας πήραν απ’ το χέρι και μας γνώρισαν έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια.
Κάθε λέξη ή φράση τους έπαιρνε υπόσταση μέσα στο σκηνικό αυτής της επικοινωνίας. Μυρίσαμε το άρωμα των αποξηραμένων λουλουδιών των αναμνήσεων, μοσκοβόλησε η αίθουσα αρώματα, ντυθήκαμε με τις φορεσιές της εποχής, κάναμε μαζί τους λότζα ακούσαμε ιστορίες, παραδόσεις, ευχάριστες και δυσάρεστες προσωπικές στιγμές και υποσχεθήκαμε πως αυτό ήταν μόνο η αρχή. Το ταξίδι μας στην παράδοση, στις ρίζες μας, στα ήθη και τα έθιµά μας θα έχει συνέχεια είναι ο πλούτος που η κάθε γενιά παραδίδει στην επόμενη.
Μέσα από το αντιπάλεμα του παλιού µε το καινούργιο γεννιέται ο πολιτισμός.
Σας ευχαριστούμε πολύ και περιμένουμε με ανυπομονησία τον επόμενο προορισμό
Την επόμενη φορά που θα εντοπίσετε το…μπαούλο της γιαγιάς, ζητήστε να μάθετε για τα αντικείμενα που περιέχει. Σίγουρα το καθένα έχει μια ξεχωριστή ιστορία να σας διηγηθεί, Μια ιστορία προσωπική, που αποτελεί μια ακόμα ψηφίδα που συμπληρώνει την ιστορία όλων μας.
