Η αυθεντικά γευστική Αξιώτισσα είναι δυο πρόσωπα: Ο Γιάννης και η Σοφία που χρησιμοποιούν συστατικά από την παλαιότερη συνταγή που μπορείς να βρεις για να μαγειρέψεις: Την αγάπη, το μεράκι και την φροντίδα. Το υπόλοιπο είναι τέχνη. Τέχνη έχουν και τα λόγια που ζυμώνονται, κοχλάζουν, καρυκεύονται αναλόγως και κάποια στιγμή αραδιάζονται με προσοχή σ’ ένα φύλλο χαρτιού. Κι όπως η μαγιά φουσκώνει το ζυμάρι, έτσι και οι λέξεις φέρνουν η μια την άλλη κοντά, πολλαπλασιάζονται, γίνονται προτάσεις και καταλήγουν ολόκληρο βιβλίο!
“Τα Καλά Στοιχειά” είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα-μάγειρα Γιάννη Βάσιλα και η παρουσίασή του θα γίνει το Σάββατο 18 Μαϊου στις 19:30 το βραδάκι στην “Αξιώτισσα” στο Καστράκι. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η ιστορικός Σοφία Κατσουρού και ο συγγραφέας-εκπαιδευτικός Νίκος Σαλτερής.
Της βιβλιοπαρουσίασης θ’ ακολουθήσει ζωντανή παραδοσιακή μουσική με τον Στέφανο Γανωτή και τον Γιάννη Ζαχρέλλη.
Αναζητείστε “Τα καλά στοιχειά” στα βιβλιοπωλεία όπως και το πρώτο βιβλίο του Γιάννη Βάσιλα “Γύρω από τη μαρμίτα της Αξιώτισσας” με ιστορίες, στοχασμούς και φυσικά συνταγές!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου “Τα καλά στοιχειά”:
Η γιαγιά η Βδοκιά είχε ολοκληρωμένη άποψη για το νερό της Πηγής: «Να ξέρεις, το νερό αυτό είναι ιερό, έρχεται από τη μακρινή Ινδία». «Και πώς το ξέρεις αυτό, βρε γιαγιάκα μου;» της έλεγα. «Είχανε βρει φύλλα από δέντρα και φυτά που δεν υπάρχουν εδώ, κι ένας τρανός επιστήμονας τα αναγνώρισε, μας είπε ότι είναι από ινδική συκιά, σύμβολο της αιώνιας ζωής». Αν και μου φάνταζε απίθανη τούτη η εκδοχή, μου άρεσε καλύτερα από το να υποταχτώ στην πλήξη της λογικής. Ήμουν στο σημείο ακριβώς εκείνο της εφηβείας που όλες αυτές οι αντιεπιστημονικές δοξασίες, οι θρύλοι, έδιναν κάποιες απαντήσεις στα μυστήρια της ενηλικίωσης που κανείς δεν ήθελε να εξηγήσει, αλλά και στο ναρκισσισμό που συνοδεύει την πορεία προς την αυτοσυνείδηση σ’ αυτές τις ηλικίες. Οι ιστορίες για τις νεράιδες που ξεμυάλιζαν τους νέους και τις νέες, η μαγεία, τα ξόρκια, το υπερφυσικό ήταν ένας κόσμος τρομακτικός και συναρπαστικός όπως η ίδια η ζωή. Μόλις σουρούπωνε, η Πηγή ερήμωνε, μόνο κάνα μουλάρι ή κάνα σκυλί ή οι ατυχαιμένοι γάιδαροι κατέβαιναν να ξεδιψάσουν. Λένε ότι η δεισιδαιμονία είναι ο παράλογος φόβος για τα δεινά της ζωής, για το ανεξήγητο, για το μέλλον. Μήπως όμως είναι η ποίηση της ζωής, μια μαγική λαϊκή αφήγηση που στόχο έχει να τιθασέψει την αβεβαιότητα και να εξευμενίσει τη μοίρα; (Γιάννης Βάσιλας, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)