Λίγες μέρες πέρασαν από την δημοσιοποίηση των εγγράφων των αρμόδιων υπηρεσιών που καλούν τον δήμο να δώσει εξηγήσεις για τις επεμβάσεις του στον αιγιαλό που περιλαμβάνεται στην προστατευόμενη περιοχή δικτύου Natura 2000 και ήρθε και ο δρόμος να προστεθεί.
Προσφάτως ενημερώθηκα πως ο δήμος έλαβε επιστολή διαμαρτυρίας για την επικινδυνότητα του χωματόδρομου που περνάει απ’ την περιοχή και ανεβαίνει προς Αγιασό. Στην αρχή δεν υπήρξε αντίδραση ή απάντηση, αλλά κατόπιν ωρίμου σκέψεως (εικάζω), η δημοτική αρχή αποφάσισε ν’ αναλάβει δράση!
Επειδή συμβαίνει να περνάω πολύ τακτικά από την περιοχή, ο δρόμος είναι όντως σε άθλια κατάσταση και δεν είναι ο μόνος. Λακκούβες, χαντάκια, πέτρες κοφτερές σε όλη, σχεδόν, τη διαδρομή.
Χρόνια τώρα οι υπάρχοντες δρόμοι είναι σε κακό χάλι, νέοι δρόμοι ανοίγονται προς διάφορες κατευθύνσεις, κάποιοι μένουν ημιτελείς, άλλοι μπορεί να μην έπρεπε να περνούν καν από μια περιοχή ή θα έπρεπε να έχουν γνωμοδοτήσει κι άλλες υπηρεσίες για να γίνουν, αλλού θέλουν μπάρες, σήμανση σωστή κλπ, όλοι τα ξέρουμε και αναλόγως κάνουμε πως δεν τα καταλαβαίνουμε ή τα συζητάμε μεταξύ μας, έτσι για να περνά η ώρα, βρε αδερφέ…
Πολλοί ντόπιοι επιχειρηματίες, αγρότες, κτηνοτρόφοι, κάτοικοι των περιοχών εκφράζουν και σε μένα, λόγω ιδιότητας, τα εύλογα παράπονά τους, αλλά μόλις απαντήσω «τα παράπονά σας στον δήμαρχο, τα κάνατε;» κουνάνε τα χέρια τους με απελπισία, το κεφάλι με νόημα, θεωρώντας πως τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, αφού είναι σίγουρο πως «δεν θα κάνουν τίποτα».
Διαφωνώ απολύτως μ’ αυτή την…”λογική”, γιατί θεωρώ πως είναι μια νοοτροπία παραλυτική που εξυπηρετεί τελικά μόνο εκείνους που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα ουσιαστικό, παρά μονάχα «εξυπηρετήσεις» που πολλές φορές-για να μην πω όλες- είναι βλαπτικές για το σύνολο. Άλλωστε αν δεν δοκιμάσεις να κάνεις κάτι και να επιμείνεις σ’ αυτό για το αποτέλεσμα, ποτέ δεν θα μάθεις τι θα μπορούσε να συμβεί.
Σε ότι αφορά τον δρόμο στο Πυργάκι τώρα, αν με ρωτήσετε αν θα έπρεπε ή όχι η προστευόμενη περιοχή να έχει δρόμο και τι είδους δρόμο, τι επιτρέπεται να περνάει από εκεί και τι όχι, πως και πότε και γιατί, αυτό είναι μια ωραία συζήτηση, απολύτως ουσιαστική που αν είχε γίνει, όλα θα ήταν αλλιώς. Επιστημονικό προσωπικό διαθέτουμε και άξια μυαλά επίσης, αλλά δεν κινηθήκαμε ποτέ προς τη σωστή κατεύθυνση και αποσπασματικά προσεγγίζοντας τα θέματα ολοκληρωμένη και σωστή δουλειά δεν γίνεται.
Χτες λοιπόν σε πρώτη φάση καθαρίστηκε η υπερβολικά πολλή άμμος που έκανε τ’ αυτοκίνητα να γλιστρούν. Σωριάστηκε σε λόφους (!!!) στα πλαϊνά του δρόμου μπροστά στους κατασκονισμένους κέδρους, άγνωστο αν θα έπρεπε να γίνει έτσι, καθώς η περιοχή είναι προστατευόμενη. Η άμμος με τον πρώτο αέρα, όπως ήταν φυσικό, άρχισε να επιστρέφει ξανά στον δρόμο.
Σήμερα (11/06) σειρά είχε το υπόλοιπο οδόστρωμα. Ένα φορτηγό γεμάτο από υλικό κι ένας μικρός εκσκαφέας είχαν αρχίσει από νωρίς εργασίες μετά το γεφυράκι στις Ποταμίδες. Στη συνέχεια το φορτηγό ανηφόρισε προς τον δρόμο της Αγιασού και την έκπληξή μου που το πήραν ζεστά και φτιάξουν λίγο τον δρόμο, διαδέχθηκε μια άλλη μεγαλύτερη, όταν άρχισα να κατηφορίζω προς την παραλία με το αυτοκίνητο, από το ύψος της διασταύρωσης με τον δρόμο της Αγιασού.
Πέντε το απόγευμα και πολλά λοφάκια από το υλικό επιχωμάτωσης του δρόμου είχε αφεθεί στο ρεύμα κυκλοφορίας που κινούμουν κατεβαίνοντας περιμένοντας να στρωθεί.
Ως επίτιμο μέλος της ομάδας δημοτών που τίποτα πια δεν μας αρέσει, κατά την άποψη κάποιων αιρετών, το μυαλό μου πήγε στο κακό, αλλά σκέφτηκα πως καλύτερο είναι-και πιο δίκαιο- να μην είμαι υπερβολική και να μην προδικάζω το αποτέλεσμα, ήδη ξεπέρασαν τον εαυτό τους με τον πιο ανέλπιστο τρόπο ξεκινώντας να φτιάχνουν τον δρόμο.
Και όμως….
Επιστρέφοντας στις 9 το βράδυ σ’ έναν δρόμο ανηφορικό και θεοσκότεινο τα λοφάκια ήταν ακόμα εκεί και περιμέναν καρτερικά πότε θα εκπληρώσουν το σκοπό τους! Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 6 τροφαντοί λοφίσκοι υλικού, διαφορετικού βαθμού δυσκολίας για τον διερχόμενο οδηγό σ’ έκαναν να νιώθεις πως οδηγείς σε ράλι, θέλοντας και μη.
Φυσικά εννοείται πως προειδοποιητικοί ανακλαστικοί κώνοι ή φως ειδικής σήμανσης ΔΕΝ υπήρχε ΠΟΥΘΕΝΑ, ώστε να εφιστά την προσοχή στον οδηγό πως γίνονται έργα στην περιοχή και να έχει το νου του.
Το τελευταίο δικαιολογείται μάλλον, καθώς ο δήμος μας με τα κολωνάκια και τους ανακλαστικούς κώνους έχει μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης. Τους χρησιμοποιεί τόσο συχνά και σε τέτοιες ποσότητες για να «δημιουργήσει» πεζοδρόμια στην πόλη, που θεωρώ πολύ λογικό να έχει ξεμείνει κι έπεσε και σε αργία, οπότε δεν χρειάζεται σήμανση, θα δουν τους λόφους και θα καταλάβουν, τι στο καλό;
Κι αν γίνει ατύχημα; Κι αν κάποιος μη ραλίστας κινδυνεύσει; “Δεν γίνονται τέτοια πράγματα”, μέχρι όμως να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του (;) και να γίνουν, οπότε και θα ξεκινήσει το μπαλάκι των ευθυνών και οι πάσες, τα γνωστά δηλαδή σχεδόν σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας. άραγε να έχει λοφάκια και ο ακόμα πιο κακοτράχαλος χωματόδρομος που οδηγεί από Πυργάκι, Αγιασό;
Καθώς πληροφορήθηκα Γάλλος επισκέπτης που διέμενε στην περιοχή έγραψε σε πλατφόρμα κρατήσεων ως σχολιασμό πως ο δρόμος είναι επικίνδυνος και πως «καλά θα κάνει όποιος θέλει να έρθει στη Νάξο να το σκεφτεί 2 φορές». Μπορεί να ενθουσιάστηκε με το φαγητό και τα τοπικά μας προϊόντα, να έμεινε ευχαριστημένος από την φιλοξενία και τις ομορφιές του τόπου μας, αλλά τα χαντάκια και τα σλάλομ ανάμεσα στις λακκούβες δεν το ενθουσίασαν. Να είναι κι αυτός οπαδός του “τίποτα πια δεν σας αρέσει” άραγε;
Και για να το ξεκαθαρίσω αυτό δεν είναι μόνο οι επισκέπτες το θέμα μας. Στο νησί ζουν 20 χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι που αξίζουν καλύτερης προσοχής και φροντίδας. Εκτός κι αν είναι χωρισμένοι σε περιοχές…εδώ μας ψηφίζουν, εκεί όχι, εδώ είναι πολλοί, εκεί λίγοι, εδώ είναι επιφανείς, εκεί όχι κλπκλπκλπ…η κάθε δημοτική αρχή που εκλέγεται είναι για όλους τους δημότες, ψηφοφόρους της εκάστοτε παράταξης που θα επικρατήσει και μη. Και ο δήμος έχει συνέχεια, δεν είναι τσιφλίκι καμίας παράταξης.
Μελέτες έργων που κατατέθηκαν με την “χ” δημοτική αρχή συμβαίνει να υλοποιούνται με την επόμενη που προέκυψε από εκλογές. Κανείς δεν είπε ποτέ «ήταν να γίνει κοσμοδρόμιο στη Νάξο, η μελέτη είχε εγκριθεί, αλλά η τάδε παράταξη που έκανε τη μελέτη δεν βγήκε, οπότε άκυρο το κοσμοδρόμιο», αυτό για να μην υπάρχουν απορίες τι εννοούμε όταν λέμε πως «ο δήμος έχει συνέχεια». Μην χάσουμε και το κοσμοδρόμιο επειδή άλλαξε η παράταξη!
Καλό θα ήταν να σοβαρευτούμε λίγο…γιατί με τα «ακούστε παιδιά», «συνεχίζουμε», «προχωράμε» ούτε τίποτα ακούγεται, ούτε συνέχεια υπάρχει, ούτε κουνιόμαστε απ’ τη θέση μας.
Έτσι δεν πάμε πουθενά.
Ή μάλλον πάμε: κατά διαόλου. Φαντάζομαι πως δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Για κανέναν.
Φωτογραφίες 11 Ιουνίου 2022 στον Δρόμο των Λοφίσκων κατηφορίζοντας προς παραλία Πυργακίου 9+ το βράδυ
Υ.Γ.
Ελπίζω οι λοφίσκοι να μην είναι το τρίτο και… φαρμακερό στοιχείο στο σετ «Μπασκέτα-Λάμπα», διαφορετικά θα πρέπει να το εντάξουμε στο τουριστικό μάρκετινγκ του νησιού.
Διαβάστε στο Cyclades Open:
–Νάξος: O επίγειος παράδεισος δεν θα είναι για πάντα αειφόρος…
-Νάξος: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος-Γρηγορείτε ξεκινώντας από την «αυλή» σας!
–Νάξος-Κεδροδάση SOS! Περιμένοντας για την σωτηρία τους και όχι για την καταστροφή τους
-Σκουπίδια: Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Πυργάκι, το Καστράκι, τη Μ. Βίγλα….
-Νάξος: Ο δήμος καλείται να δώσει εξηγήσεις για υποβάθμιση περιβάλλοντος στο Πυργάκι
Ακούστε στον Aegean Voice 107,5 και στην εκπομπή “Στο βάθος κήπος”
-Κεδροδάσος Νάξου – Κέδροι σε κίνδυνο: Η αντιμετώπιση και η προστασία τους πρέπει να είναι ολιστική