Δυστυχία σου Ελλάς…

με τα τέκνα που γεννάς...

απο Cyclades Open

Το ποίημα «Δυστυχία σου Ελλάς», που γράφτηκε το 1893, σατιρίζει την περίοδο της πρώτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης και αποτελεί ένα διαχρονικό ποίημα που σχολιάζει με ιδιοφυές χιούμορ, σαρκασμό και ευστοχία την ελληνική πραγματικότητα και τους πρωταγωνιστές της, χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν. Η διαχρονικότητα του ποιήματος το κάνει επώδυνα επίκαιρο.

Μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Ζουγανέλη και περιλαμβάνεται στο διπλό πολυσυμμετοχικό cd «Με γεια το κούρεμα», που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2012 κι ενώ η Ελλάδα ζούσε τον εφιάλτη των μνημονίων.

Το μελοποιημένο ποίημα του Γεώργιου Σουρή τραγουδούν οι Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Γιάννης Κούτρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο ίδιος ο συνθέτης Γιάννης Ζουγανέλης.

Δυστυχία σου Ελλάς

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει

στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Και μια δεύτερη εκδοχή

Μια ακόμα μελοποίηση του τραγουδιού έγινε το 2017 από τον Απόστολο Ρίζο βασισμένη σε πολίτικο χασάπικο σκοπό και περιλαμβάνεται στο album «ψηφιακό 45άρι», με τίτλο «ΕΛΛΗΣ ΑΗ ΛΑΝΤ» του τραγουδοποιού.

Ποιος ήταν ο Γεώργιος Σουρής

Ο Γεώργιος Σουρής, Έλληνας σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης υπήρξε πολύ δημοφιλής στο κοινό της εποχής του, κυρίως χάρη στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Ο Ρωμηός», την οποία εξέδιδε από το 1883 έως το 1918.

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στις 2 Φεβρουαρίου 1853. Ο πατέρας του κατάγονταν από τα Κύθηρα και ήταν έμπορος, η δε μητέρα του από τη Χίο.  

Στις 2 Απριλίου 1883, σε ηλικία 30 ετών ο Σουρής κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ο Ρωμηός». Ήταν μια έμμετρη εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα που αγαπήθηκε πολύ από τον λαό και κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο.

Την εφημερίδα βάφτισε μ’ αυτό το όνομα ο Γεώργιος Δροσίνης και το τελευταίο φύλλο της εκδόθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918 έχοντας συμπληρώσει 36 χρόνια και 8 μήνες κυκλοφορίας, 1.444 τεύχη και 2 παραρτήματα.

Ο Φασουλής και ο Περικλέτος, οι δύο λαϊκοί ήρωες που δημιούργησε, σχολίαζαν με εύθυμη διάθεση και πνευματώδη δηκτικότητα τα σπουδαιότερα γεγονότα της εβδομάδας, εκπροσωπώντας την κοινή γνώμη. Τα θέματα της σάτιρας του Σουρή ήταν κοινωνικά και πολιτικά, ενώ στο στόχαστρο έθετε πολιτικούς και τραπεζίτες.

Εκτός από το Ρωμηό, ο Σουρής έγραψε ποιήματα, έμμετρες κωμωδίες και ημερολόγια. Μετέφρασε τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, όπου το 1900 παρουσιάστηκαν σε έμμετρη απόδοση στο Δημοτικό Θέατρο των Αθηνών σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Έγραψε και αρκετές έμμετρες κωμωδίες, οι οποίες καυτηρίαζαν τα κακώς κείμενα της εποχής.

Ο Κωστής Παλαμάς τον αποκαλούσε «γόητα ποιητήν». Ο Σουρής θεωρήθηκε ως ο «νέος Αριστοφάνης», εθνικός ποιητής, ενώ το 1906 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ως άνθρωπος, ο ποιητής που έκανε επί δύο γενεές του Έλληνες να ευθυμούν, ευφυής και ταλαντούχος,  «ήταν ολιγόλογος, σοβαρός και μελαγχολικός την όψιν, άκακος ως αρνίον και πρότυπον καλού χριστιανού και οικογενειάρχου».

Ο Γεώργιος Σουρής πέθανε στο εξοχικό του στο Νέο Φάληρο στις 26 Αυγούστου 1919, σε ηλικία 66 ετών. Το πένθος για τον χαμό του ήταν πανελλήνιο και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού. Μεταθανάτια του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Σωτήρος για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Το 1932 στήθηκε η προτομή του στον κήπο του Ζαππείου.

Με πληροφορίες από το sansimera.gr

📸 Γεώργιος Ροϊλός (1867-1928), Οι ποιητές (1919). Λάδι σε μουσαμά, 130εκ. x 170εκ. – Απεικονίζονται ο Αριστομένης Προβελέγγιος, να διαβάζει κάποιο ποίημά του, ενώ από τα αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι Γεώργιος Στρατήγης, Γεώργιος Δροσίνης, Ιωάννης Πολέμης, Κωστής Παλαμάς και Γεώργιος Σουρής. Ο πίνακας βρίσκεται στη συλλογή του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»

Δείτε επίσης