Την Παρασκευή 7 Ιουλίου το Λιμενικό Σώμα πραγματοποίησε έλεγχο στην παραλία της Παρθένου, νοτιοδυτικά της Νάξου στην Μικρή Βίγλα, προκειμένου να ελέγξει αν τηρούνται τα μέτρα και τα προβλεπόμενα στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή στην ενοικίαση εξοπλισμού θαλάσσιου αθλητισμού όπως surfing, kite surfing κλπ.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του Cyclades Open το Λιμενικό κατά τον έλεγχο του για όσα διαπίστωσε-με παρουσία Εισαγγελέα- διέταξε την παύση των δραστηριοτήτων στην παραλία τόσο στους επαγγελματίες, όσο και τους ιδιώτες αθλούμενους έως ότου αποκατασταθεί η νομιμότητα και η ασφάλεια των λουομένων στην συγκεκριμένη παραλία, μια από τις ομορφότερες της Νάξου.
Σημαδούρες, στα πόσα μέτρα μπορούν να δραστηριοποιούνται οι αθλούμενοι, που θα βγαίνουν όσοι αθλούνται, έτσι ώστε και οι λουόμενοι-οικογένειες με παιδιά, πολλοί απ’ αυτούς-να είναι ασφαλείς και οι αθλούμενοι να κάνουν το αγαπημένο τους σπορ, μια συνύπαρξη όπου κανείς δεν λειτουργεί εις βάρος κανενός.
Σήμερα Δευτέρα 10/07 έγινε άρση των απαγορεύσεων που είχε επιβάλλει κατά τον έλεγχό της η Λιμενική Αρχή και οι εγκαταστάσεις λειτουργούν κανονικά, ενώ επιτρέπονται ξανά οι δραστηριότητες και για τους ιδιώτες, επισκέπτες κυρίως από διάφορα μέρη του κόσμου που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα σπορ.
Αυτά όσον αφορά τα γεγονότα. Η Λιμενική Αρχή, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, πραγματοποιεί τακτικούς ελέγχους είτε κατόπιν καταγγελιών-επώνυμων ή ανώνυμων-στους χώρους αρμοδιότητας της, προκειμένου να διαπιστώσει αν τηρούνται τα νόμιμα.
Η συζήτηση
Το μεγάλο ενδιαφέρον όμως είχαν οι αντιδράσεις που ξέσπασαν στην σοσιαλμιντιακή κοινότητα. Η ολιγοήμερη απαγόρευση, προκειμένου να δοθεί χρόνος ώστε όλα να λειτουργήσουν νόμιμα και σωστά, έγινε μέγα ζήτημα, όπου αντί οι διάφοροι σχολιαστές ν’ αναρωτιούνται τους λόγους παύσης, έσπευσαν να κατηγορήσουν τους κατοίκους ή οποίον άλλο είχαν κατά νου, χωρίς να ονομάζουν πρόσωπα φυσικά-πως κάνουν καταγγελίες με σκοπό-έβγαλαν και συμπέρασμα αμέσως-να διώξουν τους “σπόρτσμαν απ’ το νησί” και τις επιχειρήσεις.
Μάλιστα προχώρησαν σε ένα ακόμα αυθαίρετο συμπέρασμα που έλεγε πως “όταν θα μείνουμε μόνοι μας στη μιζέρια μας, χωρίς τους σπορτσμαν, τότε θα δούμε”.
Το ακόμα καλύτερο ήταν κάτι που αποκαλώ “επιχείρημα-καραμέλα”. Στους σχολιαστές που δεν συμφώνησαν με την οπτική τους, η απάντηση ήταν “δηλαδή εσείς πηγαίνετε σ’ αυτήν την παραλία όταν έχει 6 μποφόρ για να κάνετε μπάνιο;”
Η απάντηση είναι πως ναι, πηγαίνουμε και γενικώς πηγαίνουμε όπου θέλουμε στον τόπο μας, καθώς είμαστε ελεύθεροι να το κάνουμε, όπως ελεύθερη είναι και η πρόσβαση στον καθένα μας στις παραλίες του νησιού που κατοικούμε.
Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσουμε κάπου συγκεκριμένα που θα κάνουμε μπάνιο;
Το αμέσως επόμενο καλύτερο που περιείχε η συζήτηση η οποία φυσικά “κατέβηκε” από την σελίδα, ήταν η απειλή. Η κυρία που ξεκίνησε την επίθεση κατά πάντων και υπέρ των “σπόρτσμαν”, έγραψε πως “όσοι παίρνουν θέση εναντίον των επαγγελματιών της Μικρής Βίγλας καταγράφονται”.
Παρακολουθώντας την συζήτηση διαπίστωσα πως η εν λόγω κυρία έρχεται για διακοπές στο νησί, αλλά κατά τη γνώμη της εμείς οι “παρακατιανοί”-όπως αποκάλεσε όσους είχαν αντίθετη άποψη στα παντελώς ατεκμηρίωτα επιχειρήματα που ανέφερε, συνεπικουρούμενη από έναν ακόμα-πρέπει όχι μόνο να συμφωνήσουμε μαζί της, αλλά καταγραφόμαστε κιόλας ως τι αλήθεια; Ως παράνομοι; Ως παράλογοι; Ως άνθρωποι που επιθυμούμε να κάνουμε ένα μπάνιο με ασφάλεια στις παραλίες του νησιού; Ως αντιδραστικοί που δεν μας αρέσουν οι “σπόρτσμαν”; Μήπως να εξαφανιστούμε από το νησί οι κάτοικοι που έχουμε το “κακό ελάττωμα” να πηγαίνουμε σε παραλίες με μποφόρ ενώ υπάρχουν σέρφερς;
Λέτε γι’ αυτό να διέταξαν παύση οι αρχές, μέχρι να μας πείσουν πως οι “σπορτσμαν”-υποθέτω πως για την συγκεκριμένη δεν υπάρχουν σπορτσ γούμεν”- είναι εντάξει; Προφανώς το θέμα δεν ήταν οι άνθρωποι που αθλούνται, ούτε οι επιχειρήσεις, αλλά η νομιμότητα. Αν τηρούνται όλα όσα πρέπει.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως δεν χρειάζεται κανείς να δίνει σημασία σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Κατά την άποψή μου θα ήταν ανάξιο αναφοράς, αν αυτές τις απόψεις και συμπεριφορές δεν τις συναντούσαμε καθημερινά σε ανάλογες συζητήσεις, κατά καιρούς, ακόμα και σε επίπεδο λήψης αποφάσεων φορέων κλπ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που όσοι κάτοικοι του νησιού επιθυμούν να προστατέψουν το νησί βρίσκονται εκτεθειμένοι σε λογής-λογής σχόλια και συμπεριφορές.
Άλλωστε αστείες, άλλοτε σοβαρές. Σ΄ εκείνους που αποφασίζουν να υπερασπιστούν την βιώσιμη ανάπτυξη του τόπου και όχι την αλόγιστη “ανάπτυξη” και κατάχρηση των πόρων του, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην αλλοίωση και συνεπώς στην καταστροφή του και στην καταστροφή της τοπικής οικονομίας.
Για όλους αυτούς λοιπόν επιφυλάσσεται συνήθως ως απαξιωτικός χαρακτηρισμός η ιδιότητα “οικολόγοι”, θαρρείς και το ν’ αγαπάς τον τόπο σου και μην θέλεις να τον δεις να γίνεται βορά στο θηρίο του υπερτουρισμού που θα τον ισοπεδώσει είναι κακό πράγμα, ενώ η δολοφονία χαρακτήρα που επιχειρείται σε όποιον ευθαρσώς εκφράζει άποψη, γνώμη και πρόταση για τον τόπο είναι κοινή πολιτική όσων διαφωνούν.
Η συζήτηση για το “τι τουρισμό θέλουμε”, τον υπερτουρισμό, την φέρουσα ικανότητα, την βιωσιμότητα, έχει ανοίξει και θα συνεχιστεί, όχι μόνο στη Νάξο, αλλά σε όλα τα νησιά.
Ο τεράστιος αριθμός από ομπρέλες, ξαπλώστρες στις παραλίες, τα τραπεζάκια πάνω στην άμμο, η ισοπέδωση αμμοθινών, ο εκβραχισμός βυθού “για ν’ αρέσει στους πελάτες”, η προστασία του Καταφυγίου Άγριας Ζωή Νάξου, των περιοχών Natura, η διάσωση των κέδρων, η χωροταξία, οι υποδομές (βιολογικός, νερό, βιώσιμη κινητικότητα) είναι ζητήματα που πρέπει από τώρα να τεθούν επί τάπητος και σε διαβούλευση, να βρεθούν βιώσιμες λύσεις και ισόρροπη ανάπτυξη σε όλη τη Νάξο.
Γιατί πολύ απλά ο τόπος μας είναι υπόθεση όλων μας και όχι κάποιων από εμάς.
Επιστημονικό προσωπικό υπάρχει, προγράμματα τρέχουν και χρηματοδοτικά εργαλεία υπάρχουν και οδηγούν προς μια διαφορετική ανάπτυξη, βιώσιμη και συμπεριληπτική, ισορροπημένη, όραμα δεν υπάρχει και συνεργασία.
Θέλουμε μια Νάξο βιώσιμη για όλους όπου μπορούν κάτοικοι και επισκέπτες να απολαμβάνουν τον επίγειο παράδεισο που μας έτυχε, ένα νησί που δεν αποκλείεται κανείς για χάρη κάποιου άλλου.
Η νοοτροπία της αρπαχτής εις βάρος του τόπου και των κατοίκων, δεν θ’ αποδίδει για πάντα για έναν απλό λόγο: αν ο τόπος πάψει να είναι θελκτικός, με τιμές προσιτές, δεν αποκτήσει ταυτότητα, αν δεν μπει στο παιχνίδι ενεργά ο πολιτισμός, η παράδοση, τα τοπικά προϊόντα, ο πρωτογενής τομέας, αν δεν προσφέρουμε τις εμπειρίες που αναμένει ο επισκέπτης που έρχεται σε νησί και όχι σε αστικό περιβάλλον, αν δεν περιφρουρήσουμε οι ίδιοι τον τόπο μας, ώστε να μην αλωθεί, αν δεν υπάρξει διαχείριση, τότε θα βρεθεί ένας άλλος προορισμός να τον αντικαταστήσει. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί, όπως υπήρχαν πάντα και ήδη κάνουν αίσθηση, δείτε το παράδειγμα της Αλβανίας.
Το νησί χρειάζεται όραμα και σ’ αυτό το όραμα πρέπει να χωράνε όλοι. Αν αυτό δεν συμβεί άμεσα, τότε δυστυχώς θα εκπλαγούμε αρνητικά στο άμεσο μέλλον και θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε ή να σιωπούμε επειδή κάποιοι ανάμεσά μας ή αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις μας αφήνουν απ’ έξω ως πολίτες και επιπλέον μας ρίχνουν και ευθύνες. Αν θέλουμε να έχουμε τόπο να κατοικούμε και να τον μοιραζόμαστε με τους επισκέπτες μας πρέπει να μάθουμε να τον σεβόμαστε και να τον αγαπάμε πραγματικά, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Οι παγκόσμιες εξελίξεις για όποιον τις διαβάζει συνηγορούν σε έναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης. Αν θα κλείσουμε τα μάτια και θα προχωρήσουμε στον χαλασμένο αυτόματο πιλότο είναι όμως δική μας επιλογή.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Από την σελίδα της Ένωσης Ξενοδόχων Νάξου