Σήμερα η Μουσική Χρονομηχανή κάνει παύση από την κανονική της ροή. Σταματά για ν’ αποχαιρετήσει την Κυρά του Αιγαίου, την αρχόντισσα του νησιώτικου τραγουδιού, που με τόση αγάπη και αφοσίωση υπηρέτησε για δεκαετίες με τη φωνή και το ήθος της. Αποχαιρετά την μεγάλη ερμηνεύτρια Ειρήνη Κονιτοπούλου Λεγάκη που από σήμερα θα αναπαύεται στην αγκάλη της Νάξου, στο χωριό της, τον Κινύδαρο.
Τα Κουφονήσια κι η Αξά να γίνονται το ένα / νάβλεπα την αγάπη μου κι εκείνη, πάλι, εμένα.
Ορτσάριζε, ορτσάριζε / τον κάβο καβατζάριζε.
Αμοργιανή βρυσούλα μου νερό μου κρυσταλλένιο, / δρόσισε το πουλάκι μου σαν έρθει διψασμένο.
Βρ΄ αέρα βγάζουν οι στεριές έχετε γεια μελαχρινές.
Αμοργιανό ΄ναι το νερό αμοργιανή κι η βρύση / Αμοργιανή κι η κοπελιά που πάει να γιομίσει.
Βρε, Αμοργιανό μου πέραμα.
Αέρα βγάζουν οι στεριές, τα λόγια σου ΄ναι μαχαιριές.
Το αηδόνι του Αιγαίου μίσεψε με την άνοιξη στις 29 του Μάρτη στα 91 της χρόνια, αφήνοντάς μας πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Εκατοντάδες τραγούδια για να μας συντροφεύουν στην χαρά, στον πόνο, στον έρωτα και στον ξενιτεμό με την εξαίρετη φωνή της αναλλοίωτη στον χρόνο.
Να διαλέξω τραγούδι στάθηκε δύσκολο. Πρώτα απ’ όλα γιατί ήθελα να τραγουδήσω το καθένα μέχρι το τέλος, μέχρι να πάω στο επόμενο. Μέσα από τον δίσκο “Ανέφαλα θαλασσινά” (1993 LYRA) τρία όργανα φέρνουν στο νου την φουρτουνιασμένη θάλασσα του Αιγαίου και σε γεμίζουν με την λαχτάρα να δείς τα μάτια που έχεις πεθυμήσει.
Η λιτή κι απέριττη ενορχήστρωση με τα απολύτως απαραίτητα μόνο, με τον τεράστιο βιολάτορα Γιάννη Ζευγώλη στο βιολί και τον Δημήτρη Φυρογένη στο λαούτο να συνοδεύουν την μοναδική Ειρήνη Κονιτοπούλου, που σε κάθε γύρισμα της φωνής της, σε κάθε λυγμική νότα, ο στίχος γίνεται εικόνα φτιαγμένη από βράχια και κύμα.
“Αέρα βγάζουν οι στεριές, έχετε γεια μελαχρινές”…Αντίο κυρά κι αρχόντισσα του Αιγαίου…αντίο κυρά Ρήνη με το γλυκό πρόσωπο και την κρυστάλλινη φωνή.